Rozwód z orzeczeniem winy
Postępowanie sądowe w materii uzyskania wyłącznej winy małżonka w rozwodzie jest niezwykle trudne. Trudność ta wynika z błędnego rozumienia pojęcie winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego. Bardzo często podnosi się, że wina niewielka (np. 5%) skutkuje groźbą orzeczenia rozwodu z winy obu stron (tzn. każdy z małżonków jest winny). Pogląd ten oparty jest na zadaniu doktryny, że prawo rodzinne nie przewiduje gradacji (stopniowania) winy w rozpadzie małżeństwa. Ma to niebagatelne znaczenie zwłaszcza, kiedy jeden z małżonków dopuszcza się np. zdrady i w ramach swojej obrony wskazuje, że zdradzany małżonek też zachowywał się w sposób nieprawidłowy, aczkolwiek jego wina jest znacznie mniejsza. Jest to obrona tylko częściowo słuszna. Otóż w zachowaniu każdej osoby można doszukać się pewnych nieprawidłowości w relacjach z małżonkiem. Istota problemu zasadza się w tym, aby te nieprawidłowości były podstawą do rozpadu małżeństwa. Chodzi o to by stworzyć pewną symulację małżeństwa bez znamienia w postaci winy znaczącej (np. zdrady) i dokonać oceny czy małżeństwo trwałoby nadal przy istnieniu przyczyn mniej czy mało istotnych. Ważnym też jest udzielnie odpowiedzi, kiedy nastąpiło zerwanie pożycia a zatem trzech więzi małżeńskich tj. duchowej (emocjonalnej), fizycznej (seksualnej) i gospodarczej. Jeżeli pomimo istnienia pewnych negatywnych zachowań małżonka związek trwa i nie zostały zerwane ww. więzi, to trudno jest uznać, że owe zachowania doprowadziły do ustania małżeństwa.
Prawa i obowiązki w małżeństwie
Zgodnie z art. 23 kro małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Przepis ten wyraża obowiązki i prawa małżonków, do jakich niezastosowanie się (obowiązki) czy zakłócanie korzystania z praw może skutkować przypisaniem winy. Przepis ten tylko przykładowo wymienienia niektóre obowiązki (np. pomoc, wierność). Małżonkowie mają także obowiązki wynikające z norm etycznych, czy moralnych (a nie jak błędnie się podnosi zasad współżycia społecznego), o jakich prawo milczy. A zatem relacje dwojga osób, jakie legły u podstaw zawarcia małżeństwa, a następnie dało się zauważyć w małżeństwie ich ustanie może być podstawą do przypisywania winy w rozkładzie, chyba że te relacje są nie do pogodzenia z zasadami współżycia społecznego. Dla przykładu: jeden z partnerów deklaruje poświęcenie się rodzinie i brak zamiaru podjęcia zatrudnienia, a po ślubie zmienia decyzję. A zatem taka deklaracja może być uznana za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego i zmiana stanowiska w tej materii nie jest podstawą do przypisania małżonkowi winy właśnie przez wzgląd na ocenę tej przedślubnej deklaracji. Odmiennie: jeden z przyszłych małżonków zadeklarował przed ślubem rezygnację z przebywania w określonym środowisku, jakie było nieakceptowalne dla drugiego, a po ślubie obietnicy nie dotrzymał.
Więcej istotnych informacji znajdziesz w zakładce: sprawy rozwodowe.
